Wymiary i numery
- przypisy powinny znajdować się na odpowiedniej stronie, tam gdzie znajduje się odwołanie w tekście (nie na końcu artykułu, rozdziału, pracy) [wątpliwości do ustalenia z autorem];
- przypisy należy numerować osobno w każdym (kolejnym) rozdziale (od 1 do ...);
- każdy przypis powinien być zapisywany od akapitu;
- po konsultacji z redaktorem przypisy mogą być zapisane (pod względem wielkości czcionki i światła między wersami) jak tekst główny.

Kursywa i cudzysłów
- tytuły cytowanych książek, rozdziałów, artykułów zapisujemy kursywą;
- tytuły czasopism i wydawnictw ciągłych zapisujemy w cudzysłowie.

Łącznik czy pauza
- w przypisie podajemy inicjał imienia autora (autorów) i nazwisko (nazwiska). W przypadku podwójnych nazwisk umieszczamy między nimi łącznik bez spacji
(DOBRZE: A. Kowalska-Nowak; ŹLE: A. Kowalska - Nowak; A. Kowalska — Nowak; A. Kowalska—Nowak);
- między numerami tomów, części, zeszytów i stron nie stosujemy łącznika (25-35), tylko pauzy (25—35) bez spacji pomiędzy nimi (DOBRZE: 25—35; ŹLE: 25-35, 25 - 35, 25 — 35).

Kropki, dwukropki i przecinki
- odwołując się do rozdziału/artykułu (fragmentu większej całości), po jego tytule i kropce wpisujemy W (zapis dużą literą, bez nawiasów kwadratowych) i dwukropek (por. poniższe przykłady);
- dwukropek stosujemy po nazwisku autora, po frazie „Idem / Eadem”, a w przypadku odwoływania się do części większej całości po „W”;
- przecinek oddziela człony opisu po roku wydania;
- jeżeli podajemy wydawnictwo, to umieszczamy je konsekwentnie we wszystkich przypisach po miejscu wydania, oddzielone od miejsca i roku wydania przecinkami;
- przypisy kończą się kropką.

Duża i mała litera
- stosujemy następujące skróty (zapisywane dużą literą): T. (tom); Cz. (część); Red. (redaktor); Przeł. (przełożył) lub Tłum. (tłumaczenie, tłumacz); Oprac. (opracował);
- skróty zapisywane małymi literami to: nr (numer); z. (zeszyt); s. (strona).

Arabskie cyfry, łacińskie określenia
- tomy, części, zeszyty — stosujemy numerację cyframi arabskimi (niezależnie od tego, jaki zapis znajduje się w oryginale);
- stosujemy łacińskie określenia: Ibidem, Idem / Eadem (zależnie od płci).

Przypisy powinny być zbudowane wg następującego wzoru:

J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. Warszawa 2008, s. 35.
lub:
J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2008, s. 35.

W przypadku gdy cytujemy fragment, np. jedną z rozpraw z książki danego autora:

J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. W: IDEM: Górny Śląsk — wczoraj i dziś. Warszawa 2008, s. 35—48.

W przypadku gdy rozprawa jest fragmentem pracy zbiorowej:

J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. W: Górny Śląsk — wczoraj i dziś. Red. J. NOWAK, B. MALINOWSKA-KERN. Warszawa 2008, s. 35—48.

Jeżeli książka jest przekładem:

J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. Przeł. (lub: Tłum.) K. ADAMSKA. Warszawa 2008.

Jeśli książka była cytowana w poprzednim przypisie:

Ibidem, s. 35.

Jeżeli książka była cytowana wcześniej (w obrębie jednego rozdziału) – skrócony opis (a nie op. cit.). Skracając opis bibliograficzny, należy zwrócić szczególną uwagę na to, by był on zapisywany w tej samej postaci. Skróceniu ulegają także opisy prac zbiorowych (nawet jeżeli odwołujemy się do różnych artykułów znajdujących się w tym samym tomie):

J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska..., s. 45.
J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. W: Górny Śląsk – wczoraj i dziś..., s. 35–48.
M. MALINOWSKA: Wpływy czeskie w sztuce Górnego Śląska. W: Górny Śląsk – wczoraj i dziś..., s. 56–67.

Jeżeli do książki odwoływaliśmy się WCZEŚNIEJ – lecz nie w ramach danego rozdziału – musimy przywołać pełny opis bibliograficzny.

Jeśli artykuł pochodzi z czasopisma:

J. KOWALSKI: Historia Górnego Śląska. „Górny Śląsk – wczoraj i dziś” 2008, nr 4 (120), s. 35–45.

Nazwiska autorów / redaktorów/ tłumaczy powinny być wyróżnione w tekście kapitalikami.  W tym celu wystarczy zaznaczyć nazwisko, a następnie wcisnąć kombinację klawiszy: ctrl + shift + K

 Wszystkie pliki prosimy przesyłać osobno w jako pliki w rozszerzeniu Jpg.
Do tekstów prosimy o załączenie streszczenia w języku pokskim.